SEVENİMİZ

Sevenimiz Ey bizi  en çok kollayıp,gözetenimiz.
Ey sesimizi hep duyanımız! Yaralarımızı saranımız.
Eyy hiç darılmayanımız! Çağırınca koşarak gelenimiz!

Ey bize bizden yakınımız! Ey bizi en çok bilenimiz!

Ey en çirkinliklerimizden  sonra bile gel gel diyenimiz!

Eyy! Dünya terketse, hiç terketmeyenimiz!

Ey en en vefalımız.Ey Sevgili, en sevgili! Meded!

Ahh Ey kadrini hiç bilemediğimiz!

Ahh Ey nefsimizin ilk şahlanışında bir kenara ittiğimiz.

Ahh  Ey Sendeyim deyip, ülfetlerde kaybettiğimiz!

Ahh Ey Yalnız Sana deyip, gayrısına kulluk ettiğimiz.

Ahh Sevgili! En en Sevgili.

Ahh ya Vedud! Ya Rahim! Ya Sabur…

Ahh ya Tevvab! Ya Afuvv...

.
Ah ya Rabbi! Ah Allahım Af Allahım!

Tut sana müştak yüreğimizden, affet bizi.

Hani Rabbim, bir anne nasıl korur,kollar evlatlarını, onlar

 istemeden ulaştırır ihtiyaçlarını

bilir neye ihtiyaçları olduğunu.Hep hazır ve nazırdır hani.

Hep verir,hiç düşünmez canını.

Hani Rabbim, yavrusunun canı acısa canı yanar annenin

Hasta olsa yavrusu,kalkmaz eli,kolu, hüznünden kalbi acır

hani.

Ey Annelerin kalbine, onları “anne yapan” merhameti,

sevgiyi koyan Rabbim!

Onlar, okyanusundan bir zerre ile böyle iseler.Sen nasılsın 

kimbilir?

Bu duyguyla, gözyaşlarımla kapındayım Rabbim.

Geri çevirme sana müştak yüreğimi, kabul eyle dileğimizi.

Ya Rahman! Ya Vedud! Ya Rahim! Ya Latif!

Tut yüreğimizi, bırakma bizi…Amin

                                                                                   Alıntı