GELİN VE KAYNANA

 

Gelin kaynanasından artık illallah ettiği bir gün soluğu yaşlı


bitki şifacısının kapısında buldu.Yetti artık dayanamayacağım


deyip, ondankaynanasını öbür dünyaya gönderecek bir

zehir istedi.Şifacı “Tamam” dedi... Sana bu zehri vereceğim

ancak,anlaşılmaması için  her gün çok az yemeklerine

katacaksın. Bu arada aranı çok düzgün tutacaksın.

Gülümsemeyi ve iyi davranmayı da sakın ihmal etme.Kızgın


gelin doğruca eve koşmuş ve ilk günden denileni yapmaya


başlamış. Aradan bir süre geçtikten sonra, soluğu  yine


şifacının yanında almış...

“Aman” demiş. Ne olur, bana verdiğiniz zehrin panzehirini


verin. Kaynanam çok değişti ve inanılmaz iyi bir insan oldu.


Onu artık çok seviyorum ve ölmesine  izin veremem.Şifacı  


sormuş:

-Peki ne yaptın da  kaynanan böyle değişti.Genç gelin şaşkın.

-Dediğiniz gibi her gün zehri yemeklerine kattım ve


anlaşılmasın diye saygılı, güler yüzlü davrandım.Bunun


üzerine şifacı kızım demiş.Ben zaten sana zehir diye tuz

verdim.Panzehire falan gerek yok üzülme.Kaynananla aranı


değiştiren senin davranışlarının değişmesidir.demiş ve 

eklemiş.O bir parça tuz, şimdiye kadar çoook insanın arasını

düzeltti çok şükür....

Alıntı